W obowiązującym od 2009 roku nowelizacji rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 6 listopada 2008 roku określającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, jest specjalnie wyodrębniona cześć zatytułowana „Wymagania izolacyjności cieplnej i inne wymagania związane z oszczędnością energii”.
Z zawartych tam zapisów wynika, że w każdym jedno- lub wielorodzinnym budynku mieszkalnym czy budynku użyteczności publicznej, zewnętrzne przegrody powinny szczelne dla przepływów powietrza. Oznacza to, że dachy i ściany zewnętrzne powinny uniemożliwiać jakiekolwiek niekontrolowane przepływy i wymiany powietrza wewnętrznego z atmosferą.
Z praktyki i teorii budowlanej wynika, że zabezpieczenie takie najłatwiej jest uzyskać, układając szczelnie od strony wewnętrznej dachów i ścian folie paroizolacyjne.
Dodatkowo we wcześniejszej wersji tego samego rozporządzenia Ministra Infrastruktury, w dziale VIII „Higiena i zdrowie” w rozdziale 1 „Wymagania ogólne” (§ 309) określony jest warunek, z którego wynika, że w elementach budowlanych lub na ich powierzchniach nie powinna występować wilgoć.
Wymagania zawarte w przytoczonych przepisach narzucają konieczność osłaniania przegród przed przenikaniem i skraplaniem się w nich pary wodnej. W tym celu dachach i ścianach montuje się paroizolacje. Znacznie ograniczają one dopływ pary wodnej z wnętrza budynku do termoizolacji dachu. Skuteczność działania paroizolacji wymaga ich szczelnego połączenia ze wszystkimi elementami budynku stykającymi się z dachem oraz takiego ułożenia, aby stanowiły jednolitą powłokę uniemożliwiająca przechodzenie pary. Zakłady między poszczególnymi pasmami paroizolacji oraz wszelkie jej połączenia ze ścianami, podłogami, kominami itp. muszą być zaklejone w taki sposób, aby nie przepuszczały pary wodnej. Paroizolacja spełniająca ten wymóg jest jednocześnie bardzo dobrą warstwą zapobiegającą powstawaniu niekontrolowanych przepływów powietrza (przewiewów).
Tak więc układając odpowiednio szczelnie paroizolację spełniamy dwa najważniejsze warunki zawarte w obowiązujących przepisach.
Spełnienie tych warunków wymaga stosowania odpowiednich folii paroizolacyjnych. Jednym z podstawowych wymagań wobec tych materiałów jest ich dobra wytrzymałość na rozciąganie, bo bardzo często podtrzymują one termoizolację wkładaną w przegrody budowlane, a dodatkowo im są mocniejsze, tym łatwiej jest zachować ich szczelność. Dlatego w wielu krajach stosuje się w większości folie wzmacniane, w których wtopione są albo siatki albo tkaniny wzmacniające.
Ważnym parametrem paroizolacji jest także odporność na przenikanie pary wodnej. Według obowiązujących obecnie norm produkcyjnych opór dyfuzyjny folii paroizolacyjnych wyraża się za pomocą współczynnika nazywanego „równoważną dyfuzyjnie grubością powietrza” (oznaczanego jako „sd”), który porównuje własności dyfuzyjne folii do tych samych własności powietrza. Im wyższy jest współczynnik sd (wyrażany w metrach), tym większy opór paroizolacja stawia parze wodnej – czyli ma większy opór dyfuzyjny.
Na podstawie materiałów firmy
Marma Polskie Folie
www.marma.com.pl
www.dachowa.com.pl
