Współcześnie coraz częściej do budowy kominów wykorzystuje się gotowe, dwu- lub trzywarstwowe prefabrykowane systemy kominowe, które wypierają kominy o tradycyjnej jednowarstwowej budowie (kominy z cegły). Powodów takich tendencji jest kilka.
Podłączenie urządzenia grzewczego
Najważniejsza przyczyna jest taka, że wyroby te są projektowane do ściśle określonych celów, tylko kominowych i jako takie są wyspecjalizowane do osiągnięcia maksymalnych korzyści z tym związanych (mają optymalny kształt i wykonane są z materiałów zapewniających długotrwały, bezpieczny kontakt z produktami spalania). Ponadto prefabrykowane systemy posiadają wieloletnie gwarancje na użytkowanie w warunkach kontaktu z produktami spalania (cegły budowlane gwarancji takiej nie mają, ponieważ są typowym wyrobem „wielozadaniowym” i ich produkcja nie odbywa się pod kątem uzyskania maksymalnych możliwych korzyści przy specjalistycznym, kominowym, zastosowaniu).
Prefabrykowane elementy systemów kominowych mają też większe rozmiary niż pojedyncze cegły, co przekłada się na szybszy montaż oraz mniejsze ryzyko popełnienia błędów niedokładnego montażu.
Ilustracja z instrukcji montażu komina
Podstawowym zadaniem montażysty komina jest ścisłe przestrzeganie instrukcji montażu, które są najczęściej precyzyjnym, ale łatwym w odbiorze, dokumentem tekstowo-obrazkowym lub tekstowo-fotograficznym. Montaż oparty o zapisy w instrukcji daje gwarancję, że wszystkie elementy systemu są wzajemnie poprawnie dopasowane, co zapewni optymalny ciąg w kominie i długotrwałą oraz bezpieczną współpracę komina z urządzeniem grzewczym lub kominkiem.
Należy też pamiętać o konieczności bezpiecznego podłączenia urządzenia grzewczego do komina. Najlepiej takie prace instalacyjne zlecić osobie doświadczonej, posiadającej odpowiednie uprawnienia instalacyjne. Niektórzy producenci kotłów grzewczych wymagają wręcz, aby takie podłączenie wykonane zostało przez osobę/firmę autoryzowaną i tylko pod takim rygorem udzielana jest gwarancja producencka na kocioł grzewczy.
Oznaczenia normowe komina
Po wybudowaniu komina należy pamiętać o konieczności jego „odbioru” przez mistrza kominiarskiego, a podczas eksploatacji, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, co najmniej 4 razy w roku należy przeprowadzać kontrolę stanu technicznego komina dymowego (i ewentualnie czyszczenie jego wewnętrznej powierzchni z zalegających substancji smolistych lub innych nieczystości).
W przypadku niesprawnego działania systemu odprowadzenia spalin przyczyn należy szukać na wielu płaszczyznach. Do nieprawidłowości mogło dojść bowiem na każdym z wielu etapów procesu projektowo-budowlano-instalacyjno-użytkowego Najczęściej niesprawne działanie komina jest związane z nieprawidłowo działającą wentylacją (w szczególności wentylacją nawiewną), niesprawnym kotłem, nieprawidłowym podłączeniem kotła do komina lub nieprawidłowo zaprojektowanym kominem.
Ceramiczne systemy kominowe Schiedel
Powodem poważnych tragedii, np. w postaci pożaru budynku może być również stosowanie elementów kominowych niezgodnie z ich przeznaczeniem. W skład kominów wchodzą bowiem elementy z różnych materiałów i przeznaczone do niezwykle różnych (mimo, iż „kominowych”) zastosowań. Przykładem mogą być elementy przeznaczone dla kominów pracujących w warunkach wilgotnych (przy kotłach na gaz czy olej), które najczęściej nie mogą być stosowane w przypadku współpracy z kotłami na paliwa stałe, gdyż w typowych warunkach dla takich zastosowań nie były przebadane. Zdarzają się oczywiście wyjątki od tej zasady. Na rynku mamy bowiem do czynienia również z kominami przebadanymi i dopuszczonymi do zastosowania zarówno w warunkach wilgotnych (np. dla kotłów na gaz czy olej), jak też w warunkach wysokich temperatur.
Przykładowe realizacje z użyciem systemu kominowego Schiedel
Kominy z przewodami dymowymi z rur ceramicznych przeznaczone do odprowadzania spalin z kotłów na paliwa stałe powinny być zgodne z normą EN 13063-1.
Producent jest zobowiązany do wystawienia Deklaracji Zgodności, czym potwierdza spełnienie wymagań zawartych w przytoczonej specyfikacji technicznej. Komin współpracujący z kotłami na paliwa stałe MUSI posiadać odporność na pożar! Wśród oznaczeń normowych komina (najczęściej w formie etykiety umieszczanej na drzwiczkach wyczystkowych) należy zwrócić uwagę na klasę temperaturową – oznaczaną literą ‘T’, której towarzyszy poziom dopuszczalnej temperatury pracy komina, np. 400 lub 600 – oraz odporność komina na pożar sadzy (w klasyfikacji jest to oznaczenie G).
Te dwie właściwości (dla kominów dymowych) mają największe znaczenie dla bezpiecznej eksploatacji.
Na podstawie materiałów
firmy Schiedel
